استاندارد های بین المللی دستکش ایمنی

در محیط‌های کاری پرخطر، دستان انسان در معرض آسیب‌های جدی قرار دارند و استفاده از دستکش ایمنی استاندارد، نقش اساسی در حفظ سلامت و ایمنی افراد ایفا می‌کند. استانداردهای ایمنی، مجموعه‌ای از معیارهای دقیق و آزمایش‌های تخصصی را شامل می‌شوند که میزان مقاومت دستکش‌ها را در برابر عواملی مانند برش، سایش، حرارت، سرما، مواد شیمیایی و ارتعاشات ارزیابی می‌کنند. رعایت استاندارد های بین المللی دستکش ایمنی، اطمینان می‌دهد که دستکش کار در شرایط سخت کاری عملکرد مطلوبی داشته و از دستان افراد به‌طور مؤثر محافظت می‌کند. در این مقاله، بررسی کاملی از استانداردهای دستکش ایمنی ارائه شده و نکات کلیدی برای انتخاب مناسب‌ترین گزینه مطابق با نیازهای مختلف بیان می‌شود.

معرفی انواع استاندارد های دستکش ایمنی

هر شغلی نیاز به نوع خاصی از دستکش ایمنی دارد. این دستکش‌ها مطابق با استانداردهای مختلف طراحی شده‌اند که هرکدام برای محافظت در برابر یک نوع خاص از خطرات هستند. به طور کلی، استاندارد دستکش ‌های ایمنی برای ارزیابی مقاومت دستکش‌ها در برابر خطرات فیزیکی، شیمیایی، حرارتی و ارتعاشات طراحی شده‌اند. در این بخش، به بررسی استانداردهای دستکش ایمنی خواهیم پرداخت.

1. استاندارد EN استانداردهای دستکش ایمنی اروپایی

استانداردهای اروپایی یکی از معتبرترین معیارها برای دستکش‌های ایمنی به شمار می‌روند. دستکش‌های ایمنی که مطابق با استاندارد EN  ساخته شده‌اند، به‌ویژه برای مصارف مختلف صنعتی طراحی شده‌اند. برخی از این استانداردها عبارتند از:

• استاندارد EN 374: استاندارد دستکش مواد شیمیایی

دستکش‌هایی که طبق استاندارد EN 374 ساخته می‌شوند، عمدتاً برای محافظت در برابر مواد شیمیایی طراحی شده‌اند. اگر شما در محیط‌هایی کار می‌کنید که با مواد شیمیایی مختلف سر و کار دارید، دستکش ضد مواد شیمیایی با این استاندارد بهترین گزینه برای شما خواهد بود. این استاندارد تضمین می‌کند که دستکش‌ها از ورود مواد شیمیایی به پوست جلوگیری کنند.

• استاندارد EN 511

در شرایط کاری سرد و یخ‌زده، استفاده از دستکش‌هایی که مطابق با استاندارد EN 511 ساخته شده‌اند، ضروری است. این دستکش‌ها از دستان شما در برابر سرما و رطوبت محافظت می‌کنند و برای کار در محیط‌های برودتی یا فضای آزاد طراحی شده‌اند.

• استاندارد EN 388

دستکش‌های مطابق با استاندارد EN 388 برای مشاغلی که با ابزارهای تیز و خطرناک سروکار دارند، طراحی شده‌اند. این دستکش‌ها برای افرادی که در محیط‌های صنعتی مانند ساخت‌وساز و تولید فلزات کار می‌کنند، مناسب هستند و از دستان آن‌ها در برابر برش، سایش و پارگی محافظت می‌کنند.

• استاندارد EN 407: استاندارد دستکش جوشکاری

استاندارد EN 407 برای دستکش‌های جوشکاری و دیگر مشاغل مرتبط با حرارت طراحی شده است. دستکش ایمنی جوشکاری باید در برابر حرارت و شعله‌های آتش مقاوم باشند تا از سوختگی و آسیب به دست‌ها جلوگیری کنند. برای کار با دستگاه‌های جوش و دیگر مشاغل نیازمند حفاظت در برابر حرارت، این استاندارد انتخابی ایده‌آل است.

• استاندارد EN 420

استاندارد دستکش ‌های ایمنی EN 420  بر ویژگی‌های ارگونومیک دستکش‌ها تأکید دارد. دستکش‌های مطابق با استاندارد EN 420 باید راحت و مناسب دست کاربر باشند و به راحتی پوشیده شوند. همچنین این دستکش‌ها باید از انعطاف‌پذیری مناسبی برخوردار باشند تا کاربر بتواند به راحتی با ابزارها و تجهیزات مختلف کار کند.

• استاندارد EN 421

این استاندارد برای دستکش‌هایی است که از دست در برابر تشعشعات یونیزان (مانند پرتوهای گاما و ایکس) و آلودگی‌های رادیواکتیو محافظت می‌کنند. دستکش‌های دارای این استاندارد باید از نفوذ ذرات رادیواکتیو جلوگیری کرده و در برابر نفوذپذیری مواد خطرناک مقاوم باشند. این دستکش‌ها معمولاً در محیط‌های هسته‌ای، پزشکی و تحقیقاتی و آزمایشگاهی استفاده می‌شوند.

• استاندارد EN 659

دستکش‌های ایمنی آتش‌نشانی طبق استاندارد EN 659 طراحی شده‌اند. این دستکش‌ها باید در برابر حرارت و شعله‌های ناشی از آتش مقاوم باشند و از سوختگی دستان آتش‌نشانان جلوگیری کنند.

• استاندارد EN 12477

استاندارد  EN 12477  برای دستکش‌های جوشکاری طراحی شده و برای حفاظت از دستان در برابر خطرات جوشکاری مانند حرارت، شعله و پاشش فلزات مذاب کاربرد دارد. این دستکش‌ها به دو نوع تقسیم می‌شوند: نوع  A  که مخصوص جوشکاری با قوس الکتریکی و نوع B  که برای جوشکاری گاز و پلاسما مناسب است. علاوه بر این، این دستکش‌ها باید در برابر برش، پارگی و سایر آسیب‌های مکانیکی مقاوم باشند.

2. استاندارد ISO 10819 – استاندارد دستکش ضد ارتعاش

استاندارد دستکش ضد ارتعاش ISO 10819 برای دستکش‌هایی است که باید از دستان در برابر ارتعاشات مکانیکی محافظت کنند. این استاندارد به طور خاص برای دستکش‌هایی که در معرض ابزارها و ماشین‌آلات ارتعاشی قرار دارند، مانند مته‌های صنعتی، دستگاه‌های حفاری و ماشین‌آلات سنگین، طراحی شده است. در مشاغلی که از ابزارهای ویبره‌زا و ماشین‌آلات صنعتی استفاده می‌شود، ارتعاشات می‌توانند باعث ایجاد آسیب‌های بلندمدت به دست‌ها و سیستم عصبی شوند. استاندارد ISO 10819 تعیین می‌کند که دستکش‌ها باید بتوانند ارتعاشات را به میزان مشخصی کاهش دهند تا از انتقال آسیب‌های فیزیکی به دستان و بازوها جلوگیری کنند.

این استاندارد بر اساس آزمایشات دقیق، توانایی دستکش‌ها در کاهش ارتعاشات را بررسی می‌کند. دستکش‌هایی که طبق ISO 10819 تایید می‌شوند، می‌توانند نسبت ارتعاشات وارد شده به دست را کاهش دهند و در نتیجه از خستگی و آسیب‌های طولانی‌مدت مانند سندرم ارتعاش دست و بازو جلوگیری کنند. این استاندارد به ویژه در صنایع ساخت و ساز، معدن، کشاورزی و تعمیرات صنعتی اهمیت دارد، جایی که کارکنان برای مدت طولانی با ماشین‌آلات ارتعاشی کار می‌کنند و نیاز به محافظت از آسیب‌های ناشی از این ارتعاشات دارند.

3. استاندارد ANSI 105-2011 – استاندارد ایمنی دستکش‌ها در آمریکا

استاندارد ANSI 105-2011 توسط موسسه استاندارد ملی آمریکا (ANSI) برای دستکش‌های ایمنی طراحی شده و به طور خاص برای محافظت در برابر خطرات مکانیکی، شیمیایی، حرارت و سرما است. این استاندارد برای دستکش‌هایی که باید از دستان در برابر بریدگی، سوراخ‌شدگی، گرما، سرما و مواد شیمیایی محافظت کنند، استفاده می‌شود. ANSI 105-2011 معیارهایی دقیق برای ارزیابی و تست عملکرد دستکش‌ها در برابر انواع خطرات مختلف از جمله سایش، پارگی، بریدگی، سوراخ‌شدگی و گرما ارائه می‌دهد. این استاندارد معمولاً برای دستکش‌های صنعتی، پزشکی و شیمیایی کاربرد دارد.

ستاندارد دستکش های ایمنی دسته‌بندی‌هایی از سطوح مقاومت دستکش‌ها ارائه می‌دهد تا مصرف‌کنندگان بتوانند دستکش مناسب برای نوع خاص کار خود را انتخاب کنند. برای مثال، دستکش‌های با سطح مقاومت 4 در برابر بریدگی یا سطح 5 در برابر سوراخ‌شدگی نشان‌دهنده عملکرد بالا در حفاظت از دست‌ها در برابر این خطرات هستند. استاندارد ANSI 105-2011 به صنایع مختلف مانند ساخت‌وساز، شیمیایی، خودروسازی و پزشکی کمک می‌کند تا دستکش‌هایی با عملکرد مناسب و مطمئن را انتخاب کنند.

آموزش نحوه تست دستکش ایمنی به صورت حرفه ای

تست دستکش ایمنی یکی از مراحل مهم در فرآیند انتخاب دستکش مناسب برای محیط‌های کاری است. یک دستکش ایمنی باید ویژگی‌هایی مثل خوش‌دستی، ارگونومی، کیفیت مواد، ابعاد مناسب و ایمنی کامل را داشته باشد تا از دست‌ها به بهترین شکل محافظت کند. در اینجا نحوه تست برخی ویژگی‌های اصلی دستکش‌های ایمنی را به تفصیل توضیح می‌دهیم.

   ● خوش‌دستی و رعایت اصول ارگونومی

برای اینکه یک دستکش ایمنی عملکرد مناسبی داشته باشد، باید به اصول ارگونومی توجه ویژه‌ای شود. ارگونومی یعنی طراحی دستکش به شکلی که با ساختار دست هماهنگ باشد و استفاده از آن برای فرد راحت باشد. دستکش باید طوری طراحی شده باشد که هنگام پوشیدن، حرکت دست و انگشتان به راحتی انجام شود و فرد بتواند به طور طبیعی و بدون احساس محدودیت کار کند. برای تست خوش‌دستی، باید از آزمایش‌های حرکتی استفاده کرد؛ مثلاً تست‌هایی که در آن باید دستکش در هنگام استفاده از ابزارهای مختلف مثل پیچ‌گوشتی، چکش یا حتی در هنگام تایپ کردن روی کیبورد راحت باشد.

دستکش‌های با طراحی ارگونومیک باید به گونه‌ای باشند که فشار زیادی به دست وارد نکنند و فضای داخلی آن به اندازه کافی انعطاف‌پذیر باشد تا فرد احساس راحتی کند. این تست باید برای تمامی ابعاد دست (از جمله انگشت‌ها، مچ و کف دست) انجام شود. تست‌های حرکتی معمولاً به گونه‌ای طراحی می‌شوند که حس‌گر بودن دستکش را به خوبی ارزیابی کنند؛ یعنی بتوانید حرکت دقیق و حساس دست را در هنگام کار انجام دهید.

   ● سطح هگزاولنت کروم

در برخی دستکش‌ها، برای مقاومت بیشتر در برابر آسیب‌های شیمیایی و خوردگی، از کروم در مواد سازنده استفاده می‌شود. برای تست هگزاولنت کروم، از یک آزمایش شیمیایی خاص استفاده می‌شود که در آن میزان مواد کروم موجود در دستکش بررسی می‌شود. این تست به شما کمک می‌کند تا از عدم وجود مواد مضر و خطرناک در ساختار دستکش اطمینان حاصل کنید. مواد کروم ممکن است بر سلامتی پوست و دست اثر منفی بگذارند، به‌ویژه اگر در تماس مستقیم با دست قرار گیرند.

تست این ویژگی معمولاً توسط آزمایشگاه‌های تخصصی انجام می‌شود و به شما این اطمینان را می‌دهد که دستکش شما از استانداردهای بهداشتی و ایمنی برخوردار است. دستکش‌هایی که در آن‌ها میزان هگزاولنت کروم بالاتر از حد مجاز باشد، ممکن است سوء‌اثر بر پوست ایجاد کرده و در درازمدت باعث بروز بیماری‌های پوستی شوند.

   ● سطح PH مواد استفاده شده در ساختار دستکش ایمنی

یکی از مهم‌ترین تست‌ها برای بررسی کیفیت مواد دستکش، تست سطح pH است. سطح pH دستکش باید به گونه‌ای باشد که غیر اسیدی و غیر قلیایی باشد تا هنگام تماس با پوست، هیچگونه تحریک یا آسیب پوستی ایجاد نکند. دستکش‌هایی که pH مناسبی دارند، از لحاظ بهداشتی ایمن‌تر هستند و احتمال حساسیت یا التهاب را کاهش می‌دهند.

برای انجام این تست، یک مقدار از ماده ساخت دستکش (عموماً از لایه داخلی آن) در محلول آبی حل می‌شود و سپس pH آن با استفاده از دستگاه اندازه‌گیری pH بررسی می‌شود. سطح pH ایده‌آل برای دستکش‌های ایمنی باید در محدوده ۵.۵ تا ۷ قرار داشته باشد تا از تماس طولانی‌مدت با پوست جلوگیری شود و هیچ آسیبی ایجاد نکند.

   ● تست ابعادی دستکش ایمنی

یکی از موارد مهم در انتخاب دستکش ایمنی، ابعاد آن است. دستکش باید متناسب با اندازه دست باشد تا عملکرد بهینه داشته باشد. یک دستکش خیلی بزرگ یا خیلی کوچک می‌تواند منجر به عدم راحتی و در نتیجه کاهش ایمنی شود. برای تست ابعادی، اندازه‌گیری دقیق دستکش از جمله طول، عرض و ضخامت باید انجام شود.

این تست از طریق استفاده از ابزارهای اندازه‌گیری دقیق مانند گیره‌های اندازه‌گیری و متر صورت می‌گیرد. هدف این است که اندازه دستکش ایمنی ضد برق با اندازه دست فرد مطابقت داشته باشد و فرد احساس راحتی و آزادی در حرکت داشته باشد. دستکش‌های مناسب باید هنگام پوشیدن در اطراف مچ و انگشت‌ها، دقیقاً مناسب باشند و هیچگونه فشار غیرضروری به دست وارد نکنند.

   ● تست مقاومت به پارگی و بریدگی

یکی از تست‌های حیاتی که باید برای دستکش‌های ایمنی انجام شود، تست مقاومت به پارگی و بریدگی است. این تست با استفاده از ماشین‌های برش یا ابزارهای تیز انجام می‌شود که دستکش در برابر آن‌ها آزمایش می‌شود. هدف این است که بررسی شود که دستکش تا چه حد می‌تواند در برابر آسیب‌های فیزیکی مانند برش‌های ناشی از ابزارهای تیز، شیشه شکسته یا فلزات برنده مقاومت کند.

برای این آزمایش، دستکش در شرایط مختلف تحت فشار قرار می‌گیرد تا میزان مقاومت آن در برابر پارگی و بریدگی مشخص شود. دستکش‌هایی که در این تست موفق هستند، می‌توانند از دست‌ها در برابر خطرات فیزیکی محیط کار محافظت کنند. این تست در صنایع ساخت‌وساز، صنایع شیمیایی و صنایع فلزی بسیار مهم است.